چگونه غلظت بهینه را تعیین کنیم؟
برای القاء کننده IPTG (ایزوپروپیل-بتا-d-تیوگالاکتوزید)، هر چه غلظت بالاتر باشد، بهتر است.غلظت بهینه به شرایط آزمایشی خاص و اثر القایی مورد نظر بستگی دارد.
به طور کلی، غلظت IPTG در محدوده 0.1-1 میلی مولار استفاده می شود.غلظت های پایین تر می تواند اثرات نامطلوب بر رشد سلول را کاهش دهد و می تواند سمیت سلولی را به دلیل بیان بیش از حد پروتئین های هدف کاهش دهد.غلظت های بالاتر ممکن است باعث بار متابولیک بیش از حد سلول شود و بر رشد سلولی و کارایی بیان تأثیر بگذارد.
راه تعیین غلظت بهینه می تواند ارزیابی سطح بیان پروتئین هدف با انجام تست های القایی IPTG در غلظت های مختلف باشد.آزمایش‌های کشت در مقیاس کوچک را می‌توان با استفاده از طیف وسیعی از غلظت‌های IPTG (به عنوان مثال 0.1 میلی‌مولار، 0.5 میلی‌مولار، 1 میلی‌مولار، و غیره) انجام داد و اثر بیان در غلظت‌های مختلف را می‌توان با تشخیص سطح بیان پروتئین هدف (مثلاً غربی) ارزیابی کرد. تشخیص لکه یا فلورسانس).با توجه به نتایج تجربی، غلظت با بهترین اثر بیان به عنوان غلظت بهینه انتخاب شد.
علاوه بر این، می‌توانید به ادبیات مربوطه یا تجربیات آزمایشگاه‌های دیگر نیز مراجعه کنید تا محدوده غلظت IPTG را که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد در شرایط آزمایشی مشابه درک کنید و سپس با توجه به نیازهای آزمایشی بهینه‌سازی و تنظیم کنید.
توجه به این نکته مهم است که غلظت بهینه ممکن است بسته به سیستم‌های بیان مختلف، پروتئین‌های هدف و شرایط آزمایشی متفاوت باشد، بنابراین بهتر است به صورت موردی بهینه شود.
زمان ارسال: سپتامبر 28-2023